dit vertellen we

#blog4 #Otto de Haan # Reistijd

Iedereen die actief is in de consultancy of in het projectmanagement herkent het wel. Afhankelijk van  je klantenbestand en of rayongrootte, heb je dagelijks de nodige reistijd om bij een opdrachtgever klant activiteiten uit te voeren. Reis je, zoals ik,  niet met het openbaarvervoer maar met een (lease)auto, dan kan het zomaar gebeuren dat je aan het einde van het jaar de 50.000 km grens aantikt. Als je dan uitgaat van een gemiddelde snelheid van een kleine 100 km per uur spreek je dan wel over ruim 500 uren aan reistijd!

Vanwege alle lockdown regels of zeer beperkte toegang tot de kantoren van opdrachtgevers , wordt een groot deel van je dagelijkse werkzaamheden uitgevoerd vanaf je eigen kantoor of thuiswerkplek. Houdt dit een wat langere tijd aan, dan kan het zomaar gebeuren, dat je reistijd ineens teruggaat van 500 uur naar 100 uur op jaarbasis! Dat klinkt voor velen als een zegen, zou je zeggen. Maar als ik deze vraag aan collega’s stel krijg ik veelal toch een genuanceerd antwoord.

Zeker, het scheelt me soms dagelijks wel 1-2 uur reistijd en laten we eerlijk zijn, dat zijn vaak ook niet de beste of leukste momenten van de dag. ’s Morgens voor dag en dauw, afhankelijk van het seizoen, in het donker wegrijden en in de namiddag of het begin van de avond weer in donker terugrijden. Is niet echt enerverend te noemen.  

Maar toch geeft menigeen aan het toch op de één of andere manier te missen. “Ik ben blij dat ik morgen weer even fysiek naar klant A mag”, hoor ik een collega zeggen.

Op mijn vraag wat er dan gemist wordt krijg ik verschillende antwoorden. De een gebruikt zijn reistijd om alle activiteiten die op die dag zijn uitgevoerd voor zichzelf op een rijtje te zetten en noodzakelijke vervolgacties uit te denken. De ander gebruikt de reistijd om een aantal telefoontjes te plegen, werk en of privé, maar uiteraard wel handsfree. Weer een ander ziet autorijden als ontspanning en geniet van muziek, een luisterboek of postcast.

Door het ontbreken van deze reistijd lijken deze activiteiten ook ineens geen plek meer te krijgen en wordt dus niet de reistijd als zodanig, maar de daaraan gekoppelde activiteit als “gemist” beschouwd.

Als je dan om 18:00 uur vanaf je laptop op je werkkamer aanschuift aan de etenstafel ga je dus in één keer van werkmodus naar gezinsmodus, zonder even de tijd te nemen om daarin te groeien of te transformeren.

Veel bedrijven anticiperen op de nu opgedane ervaringen voor thuiswerken. Er worden regels afgesproken om ook op langere termijn het thuiswerken vorm en inhoud te geven. Maar wat betekent dat voor mensen die vanuit hun professie gewend zijn om dagelijks te reizen?

Ik denk, dat je voor de dagen dat je niet hoeft te reizen ook tijd kunt inbouwen voor zaken die je gewend was te doen tijdens het autorijden. Dus pleeg gerust die telefoontjes aan het begin van de ochtend of aan het eind van de middag. Neem eens even, tussen de geplande werkzaamheden door, de tijd om van muziek of een luisterboek te genieten. Of beter nog; zoek de buitenlucht op als de weersomstandigheden dat toelaten!

Voor mij is reistijd dan ook niet zozeer een lust of last, maar een “tijdsegment” om andere activiteiten uit te voeren! Heb je op een dag geen reistijd, biedt dit kansen om ook tijd vrij te maken voor die zaken die je deed tijdens het autorijden.  Deze verandering gaat niet vanzelf, je zult hier zelf ruimte voor moeten maken! Ik ben zeer benieuwd hoe anderen hier in de toekomst mee om gaan, want ondanks de verruiming van de Corona lockdown regels, zal het (deels) vanuit huis werken wel een blijvertje zijn.

Terug naar overzicht